Leef je leven voordat je oud
wordt.
Jaja
De
soep wordt toch nooit zo heet gegeten als…?
Leven
is toch niet iets wat je vergeet…als
je
gewoon tussen nu en morgen wakker wordt,
opstaat,
het huis verlaat, je in de lange dag stort
om ’s
avonds bij jezelf aan tafel te gaan?
De
radio zacht, de kachel aan,
een
blik op de wereld van je bed tot je raam
en
overal in de stilte jouw nog zo nieuwe naam?
Nee
De soep is allang koud voordat
jij honger hebt.
De dag is allang oud als ze zich
te slapen legt.
Wij
ook – we neigen ons naar elkaar in de nacht
In de
droom is het ons oude hart dat lacht.
Wij
zijn toch jong, niet zo serieus, zo zeg je mij.
Ik
luister naar je, heus, mijn hoofd een warme brij,
je
armen een zachte sprei waarin ik me neerleg
en al
die tijd vormt zich een spreuk in mij die zegt:
Ik eet mijn soep met jou, zoals
dat gaat.
We zijn niet jong maar het is niet
te laat.
We
gaan nu op pad, de weg is nog lang
Maar
elke tel het besef: ik ben niet bang.
Nee
Ik vergeet
de angst
En spreek
de nieuwe dag aan met een kus
op je wang.
op je wang.
