It ticks too

Stuurloos zijn wij

op open zee.

Is dat de weg,

vraag jij,

‘k zeg geen ja of nee.

Ik knik alleen – buig zacht mijn hoofd,

naar beneden waar de golven zijn.

Is dat gevaar,

vraag jij,

ik schud maar voel

je hartepijn

want jij wéét wat jij bedoelt

Je ademt je vrij

en kijkt om je heen.

Is dat de kust,

vraag jij,

En ik zeg

nee.

Ik stel je gerust – dat hoop ik maar,

en de steven van ons schip gaat voort.

Je vraagt niet meer, kijkt in ’t verschiet.

Gaat door, het hoofd geheven, onverstoord.

Is dat je hart,

vraag ik,

(Ik hoor je verder niet)

Maar je wéét wat ik bedoel

en wat ik voel

en ’t mijne

“It ticks too…”

Niets dan tijd

Soms acht ik mijn wereld klein,

kleiner dan de echte,

waar tranen als rivieren zijn,

waar mensen sterven, vluchten, vechten.

Ik doe mijn deel, ik deel mijn brood.

Geef wat ik kan maar draai me om.

Als leed zo heel dichtbij komt,

keer ik me naar de zon.

Maar zij kan me verbranden,

en brengt ook aan het licht

dat mooie idealen stranden,

wanneer men voor de waan, het wolkeloze zwicht

en daarmee – met niets dan tijd omhanden –

de dag van morgen afdicht.