Hoe je kijkt

Soms ben ik een steen die in het water ligt

en al haar aandacht strak naar boven richt

Soms ben ik het blaadje van een boom
dat zich gewillig mee laat voeren op de stroom

Soms ben ik een bloem – Gods eigen schildering –
aan de waterkant zich spiegelend in de rimpeling

Maar wanneer val ik samen met mijn eigen ik
die onbegrensd door tijd en ruimte deze woorden tikt?

Soms ben ik een steen die niet durft op te kijken
en vruchteloos rust in het slijk van de vijver

Soms ben ik een blaadje, zo fijn en teer
dat zich laat afremmen in haar val, keer op keer

Soms ben ik een bloem die in het water kijkt
als was zij de koningin zelf – en daarmee praalt en prijkt

Maar wanneer val ik samen met mijn eigen ik
die steeds begrensd door ’t menszijn deze woorden tikt?

Gedicht: Daphne Jager
Schilderij: Joke Vermeer