(Ga)zonzekerheid

Dit is hoe we het altijd hoopten:
Een zomer vol zon, 't was onze droom.
De regen kon wachten, lachten we
want ach, wat doet ons een geel gazon? 

Nee, liever hebben we het perfect.
De sproeikop zo gericht dat alles treft.
Wat boeit het dat de natuur verlept?
En anders maar nep, wie wil er nog echt? 

Toch zal men anders mauwen
nu de Côte d'Azur in Zeeland ligt
en men op regen niet meer kan bouwen.

Trekt nog dat zon-, zee- en strandgezicht?
Nu we in onze stenen tuinen rouwen
Om 'n warmte brengend al verzengend zonnelicht?

Stroperigheid

’s Ochtends als ik naakt mijn bed verlaat,
in de douche mijn ogen openmaak,
aan ’t ontbijt mijn plannen uiteenzet,
is ’t net of ik de dag heb gered.

Zonder planning komt zij nergens toe,
en ik evenmin, dit is de clou
om zo productief te zijn als ik:
’t is net of ik de uren indik.

Want als stroop kruipen zij met me voort.
Al doe ik soms iets ongehoords:
dan snoep ik er zomaar eentje op!

Heus, ’t is wijs om bij de tijd te zijn,
een to-do-list afstrepen is fijn,
maar wat tijd verspillen is geen strop.