Dichten naar Verlichting - een nieuwe blog

Op een wat grauwe vrijdagmiddag was daar opeens een gloednieuwe blog van mijn hand, met poëzie in de hoofdrol.
De titel doet wellicht wat pretentieus aan, Dichten naar Verlichting, maar in feite voelt dichten voor mij zo, als een zoektocht naar een lichter, beter bestaan - en naar verdieping en betekenis.

Hoewel je dichters misschien niet vaak hoort zeggen dat dichten voor hen therapeutisch is, is ze dat voor mij zeker. Elk gedicht dat op mijn blog terecht zal komen, heeft - naast dat het hopelijk de wereld iets te zeggen heeft - dan al zijn functie voor mij gehad. Ik heb er dingen mee van me afgeschreven, emoties, gedachten of ideeën die ik niet op een andere manier kwijt kon.
Geen gepsychologiseer hier, maar toch: dichten en schrijven in het algemeen zijn positief voor de gezondheid van de dichter, dat weet ik heel zeker. Als ik niet zou schrijven, dan zou ik opgesloten zitten in mezelf - zo belangrijk is schrijven voor mij. De dichter J. Slauerhoff schreef niet voor niets in zijn gedicht Woningloze: 'Alleen in mijn gedichten kan ik wonen'.

Met deze blog heb ik een helderder focus dan op mijn eerdere blogs: die ligt namelijk 100% op Nederlandse poëzie en liedkunst (voor het duo Loriën, waar ik deel van uitmaak). Verhalen en artikelen zal ik mogelijk ergens anders publiceren, maar voor hetgeen waar mijn hart echt sneller van gaat kloppen, DICHTEN, wil ik graag een mooi, zo professioneel mogelijk platform hebben. Ik zal al mijn gedichten ook via facebook en eventueel andere kanalen delen, want ik bereik graag veel mensen en bovendien ben ik erg benieuwd naar jullie mening.

Zo net voor de lente heeft de dichter in ons allen vast een verlangend, hunkerend hart, een enigszins koel hart misschien nog...Een hart dat opnieuw hoopt te ontvlammen als straks elke boom weer nieuwe blaadjes heeft. Dat wens ik jullie allen toe: een warm hart om open te kunnen staan voor alles om je heen.

Een dichterlijke groet,
Daphne Jager
22 februari 2019